سوگنامه ای بر مزارهایی که شهید شدند(2)
سوگنامه اول گذاری تصویری بود در میان گلزار شهدای شهرهای مختلف کشور و مرثیه ای بر آنچه بر سر این گلزارها آمده است. و چون با زبان تصویر بود جایش در آن یکی وبلاگ بود.
بعد سالی باز جمعی از رفقا داغ گلزارهای تخریب شده یا به قول آقایان یکسان سازی شده را تازه کردند. و برای من که دستم از همه جا کوتاه است حاصلش شد چندتا دوبیتی و رباعی. و این سوگنامه چون جنسش از کلمات است جایش هم در این یکی وبلاگ است:
جوان خوش قد من شاد رفته
به روی دوش، چون داماد رفته
نشانی از مزارش حجله ای ماند
همان یک حجله هم بر باد رفته
***
قلم در دست نادان مثل تیشه،
مزار یار را کنده ز ریشه
بجای خط خوانای وصیت
نشسته آهن و سیمان و شیشه
***
گهی با ذوق و گه با اشک و زاری
بنا کردم برای تو مزاری
نگهدارد خدا از چشم بدخواه
همین یک چند عکس یادگاری
***
دو چشم مادرت را دور دیدند
دم تزویر و زر با زور دیدند (1)
میان کالک ها و نقشه هاشان،
مزارت را به شکل گور دیدند
***
شهیدی زد زقاب عکس لبخند
دلم را برد و من را کرد پابند
ولی افسوس ماه بعد بنیاد
به قاب و خنده و این عشق زد گند
***
این دوره فقط نه عصر انسان سازی ست
عصر اتم و سرعت و آسان سازی ست
تا وقت کسی صرف تماشا نشود
قبر شهدا دچار(یکسان سازی) ست
***
(1) مخفی نماند که از نگاه نگارنده به برکت مجاهدت همین شهیدان، دوران سه (ز) یعنی زر و زور و تزویر گذشته. اما متأسفانه در فرهنگ مدیران پایتختی، سه (ب) یعنی بودجه و برنامه ریزی و بخشنامه هنوز بر فرهنگ ما سنگینی می کند. و از همین طریق فکرهای کوچک (فعال ما یرید) می شوند.
کلمات کلیدی : قبر شهدا، گلزار شهدا، بنیاد، تخریب مزار شهدا، یکسان سازی، وصیتنامه، عکس شهید
